فعالان در بازار سهام ایران به طرق مختلفی سهم مورد نظر خود را شناسایی و محدوده زمانی را برای خرید و فروش مدنظر قرار می‌دهند و در این راستا بعضا از یک روش یا ترکیب چند روش استفاده می‌کنند. همه این روش‌ها الزاما علمی یا مستند نبوده و بعضا با تجارب شخصی یا حتی «حس» سهامدار هم ادغام شده است. یکی سهم را از طریق تحلیل بنیادی (Fundamental) شناسایی می‌کند و دیگری از طریق تکنیکال (Technical) به دنبال سهم با قیمت مناسب می‌رود. البته برخی هم از ترکیب این دو روش به نتایج بهتری می‌رسند. تعدادی دیگر به این هم بسنده نکرده و ضمن بررسی دیگر مباحث موثر بر بازار، به کلیه اخبار سیاسی یا اقتصادی مربوطه نیز پرداخته و حتی با تحلیل عملکرد سهامداران، با چاشنی روانشناسانه، به امر خطیر خرید و فروش می‌پردازند. همچنین باید ذکر کرد که پرواضح است: مقولاتی همچون «رانت اطلاعاتی» یا بالا و پایین شدن قیمت سهم به دلیل «بازارسازی کاذب» را نمی‌توان تحت عنوان یک «روش تحلیلی» مورد نقد و بررسی قرار داد. روش دیگر(MPT Modern Portfolio Theory) است. که مورد توجه اکثریت فعالان بازار بورس در ایران نیست.
● تحلیل بنیادی این نوع تحلیل که با عناوینی همچون: تحلیل Fundamental (یا ریشه‌ای، پایه‌ای، اساسی و...) در بازار مطرح است، همانطور که از نامش پیدا است، مشخصا بنیان و ساختار شرکت را مورد مطالعه قرار داده و ضمن بررسی و برآورد دارایی‌های شرکت به کاوش در صورت‌های مالی، اعلامیه‌ها، گزارشات ممیزی و حسابرسی و امثال آن پرداخته و همزمان با بررسی روند سودآوری و برنامه‌های آتی شرکت، ترازنامه شرکت را به صورت خاص مدنظر قرار می‌دهد. این تحلیل گرچه قیمت سهم را ملحوظ می‌دارد اما بیشتر به دنبال آگاهی از دارایی، درآمد، هزینه، بدهی، سوابق شرکت در این خصوص، رشد قبلی و رشد احتمالی آتی و امثال آن است.